De gemeente nam een politiek breed gedragen besluit en zette dat binnen de eigen organisatie breed uit. De reguliere procedures werden gevolgd maar steeds dienstbaar aan het doel. Toen er discussie ontstond over het boeken van werkuren uit het projectbudget loste de gemeente dat pragmatisch op. Iedereen had begrip voor de procedures, zolang ze het gemeenschappelijke doel niet doorkruisten of lamlegden.

Een meerkoppige samenwerking houdt alle deelnemers een spiegel voor. Eigen tradities en procedures worden tegen het licht gehouden. Een reality check. Zeker voor een gemeente, met haar fijnmazige – en voor de buitenstaander moeilijk te volgen – systeem van codes en verantwoordingen, kan het de eigen praktijk opklaren om het systeem dienstbaar te houden aan de doelstellingen.

conclusie en aanbeveling

Overheidsorganisaties kunnen zich nog wel eens vastbijten in het hoe – de procedures, de hiërarchische structuren – en dan het wat uit het oog verliezen. Als dat ten koste dreigt te gaan van het gemeenschappelijke doel werkt het soms beter om een pragmatische en constructieve oplossing te zoeken. De samenwerking met bewoners en ondernemers helpt. Vreemde ogen dwingen.